Τα πάθη της βροχής (Κική Δημουλά)

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.


Πολυτονική εκδοχή

Ἐν μέσῳ λογισμῶν καί παραλογισμῶν
ἄρχισε κι ἡ βροχή νά λιώνει τά μεσάνυχτα
μ’ αὐτόν τόν νικημένο πάντα ἦχο
σί, σί, σί.
Ἦχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ἦχος κανονικός κανονικῆς βροχῆς.

Ὁμως ὁ παραλογισμός
ἄλλη γραφή κι ἄλλην ἀνάγνωση
μοῦ ‘μαθε γιά τούς ἤχους.
Κι ὅλη τή νύχτα ἀκούω καί διαβάζω τή βροχή,
σίγμα πλάι σέ γιῶτα, γιῶτα κοντά στό σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία2 πού τσουγκρίζουν
καί μουρμουρμίζουν ἕνα ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ.

Κάθε σταγόνα κι ἕνα ἐσύ,
ὅλη τή νύχτα
ὁ ἴδιος παρεξηγημένος ἦχος,
ἀξημέρωτος ἦχος,
ἀξημέρωτη ἀνάγκη ἐσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σάν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ νά διηγηθεῖ
καί λέει μόνο ἐσύ, ἐσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ἔνταση μονολεκτική,
τό ἕνα ἐσύ σά μνήμη,
τό ἄλλο σάν μομφή
καί σάν μοιρολατρία,
τόση βροχή γιά μιά ἀπουσία,
τόση ἀγρύπνια γιά μιά λέξη,
πολύ μέ ζάλισε ἀπόψε ἡ βροχή
μ’ αὐτή της τή μεροληψία
ὅλο ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ,
σάν ὅλα τ’ ἄλλα νά ‘ναι ἀμελητέα
καί μόνο ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ.

10 σκέψεις στο “Τα πάθη της βροχής (Κική Δημουλά)”

  1. Ti mlkies grafeis?!Elpizw na min paratises ti douleia sou gia na grafeis poiimata, giati tha pethaneis apo ti peina!!!

    Απάντηση
  2. Θα προωθήσω την τόσο αξιόλογη «άποψη» στην Κική Δημουλά. Πιστεύω θα εκτιμήσει τέτοια μεγάλη ευφυΐα (όπως βέβαια θα το εκτιμήσει και ο πάροχος όταν λάβει τη σχετική καταγγελία με το IP).

    Απάντηση
    • Δεν ξέρω Βίκυ τι πιστεύει η κυρία Δημουλά για τις βλαβερές συνέπειες της ποίησης. Εγώ ξέρω ότι η ποίηση είναι σαν τα κουκιά: αν ο οργανισμός δεν παράγει κάποιο συγκεκριμένο ένζυμο για την αφομοίωσή της, οι συνέπειες στη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων και την εν γένει συμπεριφορά μπορεί να είναι σοβαρές.

      Απάντηση
  3. Τα ποιματά σας ειναί σαν μια συμφονία της βροχής που ξεπλαινένης την ψυχη’ απ’ το πόνο κια μελανχολία…Αγαπιτή μου κύρια Δημουλά σε λατρεύω !Είσαι μια ποιήτρια με μεγάλο ταλέντο και μεγάλι καρδιά…Σου ευχομάι υγεία και πολλές άλλες επιτυχείες….

    Απάντηση
  4. Πως γράφεται ένα ποίημα;
    Πολλά έχουν λεχθεί.
    Κάποιοι λένε, όπως γεννιέται ένα παιδί.
    (Κάποτε με τοκετό φυσιολογικό,
    Κι άλλοτε με καισαρική).
    Άλλοι ισχυρίζονται: Έτσι, απλά.
    Όπως φεύγει ένα πουλί απ’ τη φωλιά, ή
    Όπως ανθίζει ένα κλαδί,
    Όπως μαζεύονται τα σύννεφα
    Και πέφτει η βροχή,
    Σαν ουράνιο τόξο, φαντασμαγορικά,
    Όταν περάσει η μπόρα
    Και λάμψει πάλι του ήλιου το φως.
    Κι άλλοι, πως πρέπει να ωριμάσει
    Και να πέσει στο χώμα όπως
    Πέφτει απ’ το δέντρο ο καρπός.
    Τυχαία, ως διάττων σε αστροφεγγιά.
    Σκόπιμα, για τον επιούσιο,
    (Αν και σπάνια σου δίνει η ποίηση να φας,
    Πόσο μάλλον να σε κάνει πλούσιο.)
    Για τα δικά μου τι να πω;
    Συνήθως γράφω όταν σε σκεφτώ.
    (Μη σου περάσει ωστόσο απ’ το μυαλό,
    Πως επειδή γράφω αραιά
    Δε σε σκέφτομαι συχνά.)

    κ.ζ.

    Απάντηση
  5. Η Κική Δημουλά γράφει κωδικοποιημένα κι όλα για τον άντρα της. Είναι πολύ συγκινητικό. Την θεωρώ μία απο τις καλύτερες ποιήτριες. “Πληθυντικός Αριθμός”: ήταν τέλειο! Με εμπνέει και εμένα να γράφω ποιήματα.

    Απάντηση
  6. δεν ξέρω τι να πω…σήμερα αφιέρωσα ένα ποίημα απο την ανέκδοτη ακόμα συλλογή στην κα Δημουλα και τυχαία έπεσα σε αυτή την ιστοσελίδα
    είναι κρίμα παιδιά
    κρίμα γιατί με κάνατε ακόμα και να σχίσω ποιήματά μου
    να σχίσω συναισθήματά μου
    να ντρέπομαι που ως ανθρωπος τόλμησα να αισθανθώ
    χρειαζομαστε την τέχνη για να αναπνέουμε ακόμα
    εγω ξερω τι χαλάει τα εγκεφαλικα νεύρα και αγγεία και σας λεω πως μονο η ποίηση με αξιώνει ακόμα να ζω
    καλη σας μερα

    Απάντηση
  7. Μολις βρηκα το ιστολογιο κ πολυ χαιρομαι!
    Ειχα διαβασει το συγκεκριμενο πρωτη φορα οταν ημουν 17 κ ηταν ερωτας με την πρωτη αναγνωση. Η ευφυια της Δημουλα ειναι αξεπεραστη.

    Απάντηση
Ποιήματα