Όταν τις νύχτες τριγυρνώ στη μοναξιά μου,
ψάχνω μεσ’ σε χιλιάδες πρόσωπα
να βρω εκείνο το τρεμούλιασμα
στην άκρη του ματιού σου.
Αν έστω κι ένας μόνο απηχούσε
κάτι από τη δική σου ομορφιά,
θα του έλεγα:
–«Λοιπόν, τί περιμένεις;
με τα καρφιά των παπουτσιών σου κάρφωσέ με».
και δε θα καρτερούσα πια γλυκό φιλί
ούτε μία τρυφερή περίπτυξη.
ασύνδετο΄τι θέλει να μας πει ο ποιητής;
καμμιά πρωτοτυπία.