Τα πουλιά της μνήμης (Δημήτρης Λαμπρέλλης)

Τα ίδια και τα ίδια
κάθε βράδυ.
Τα χέρια μου
δεν αντέχουν
να κρατήσουν
το σκοτάδι.
Γι᾽ αυτό κάθε πρωί
ξυπνώ
της μνήμης μου
τη μικρή καρδερίνα
Κι ένα σπίτι
της δείχνω
γεμάτο τραγούδια
– Εκεί μένει
της λέω
το φως.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων, Ίκαρος, 2010

Άλλα ποιήματα που μπορεί να σας αρέσουν