Στιγμή μοναδική
του χρόνου λάφυρο.
Σε κράτησα νυχτερινή
απτή
κι όνειρο δεν ήταν
πλάνη δεν ήτανε της στέρησης
αντικατοπτρισμός της παιδεμένης
φαντασίας
που μπλέχτηκαν τα σώματά μας
που πάλεψαν
που ο θάνατος για μια στιγμή
μοναδική
είχε καταργηθεί.
Ανέστης Ευαγγέλου, Από τη συλλογή Το διάλειμμα (1976), Ενότητα: Στο καμίνι