Του χρόνου λάφυρο (Ανέστης Ευαγγέλου)

Στιγμή μοναδική
του χρόνου λάφυρο.

Σε κράτησα νυχτερινή
απτή
κι όνειρο δεν ήταν
πλάνη δεν ήτανε της στέρησης
αντικατοπτρισμός της παιδεμένης
φαντασίας

που μπλέχτηκαν τα σώματά μας
που πάλεψαν
που ο θάνατος για μια στιγμή
μοναδική
είχε καταργηθεί.

Ανέστης Ευαγγέλου, Από τη συλλογή Το διάλειμμα (1976), Ενότητα: Στο καμίνι

Άλλα ποιήματα που μπορεί να σας αρέσουν