Σονέτο 66 (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, μετάφραση: Βασίλης Ρώτας, Ερρίκος Σοφράς, Λένια Ζαφειροπούλου)

Με όλα αυτά απόκαμα, ζητάω να αναπαυτώ στο μνήμα:
Να βλέπω, λέω την αρετή ζητιάνα γεννημένη,
Το κούφιο Τίποτε φαιδρό με κορδωμένο βήμα
Την πίστη την αγνότερη, χυδαία απαρνημένη,
Την τιμημένη Υπεροχή αισχρά παραριγμένη,
Τη Χάρη την παρθενική ωμά ξεπορνεμένη
Την τέλεια Ωραιότητα κακά εξευτελισμένη,
Την Αξία από ανάπηρη κυβέρνηση αχρηστευμένη,
Την Τέχνη από την κρατική εξουσία γλωσσοδεμένη,
Τη Γνώση από την σχολαστική μωρία περιορισμένη
Την πιο απλή αλήθεια, ηλίθια παρανομασμένη
Την Καλοσύνη στην κυρά-Κακία υποταγμένη.
Με όλα αυτά απόκαμα, δεν θέλω πια να ζήσω
Μόνο που την αγάπη μου πεθαίνοντας πρόκειται να αφήσω


Μετάφραση Ερρίκου Σοφρά

Κουράστηκα, το θάνατο αποζητάω.
Βλέπω να γίνεται ζητιάνα η αξία
Και το ανάξιο τίποτα στα χρυσά κοιτάω
Και την αγνότερη πίστη στην προδοσία
Και τη λαμπρή τιμή σ’ ανίκανους δοσμένη
Και την άσπιλη αρετή έχουν ατιμάσει
Και την τελειότητα εξευτελισμένη
Και αρχηγία ανάπηρη την ισχύ υποτάσσει
Και την τέχνη φιμωμένη απ’ την εξουσία
Και τη βλακεία σα δόκτωρ τη γνώση να ελέγχει
Και την αλήθεια να τη λεν ανοησία
Και το κακό την καλοσύνη σκλάβα του έχει.
Κουράστηκα, και δε ζητώ άλλο πια να ζήσω,
Μ’ αν φύγω, μόνη την αγάπη μου θ’ αφήσω


Μετάφραση Λένιας Ζαφειροπούλου

Κουράστηκα· το θάνατο να μ’ αναπαύσει κράζω:
Αντί να βλέπω εκ γενετής ζητιάνα την αξία,
Αντί του άδειου τίποτα το θρίαμβο να κοιτάζω,
Την πίστη την αγνότατη να ζει την προδοσία,
Και τη χρυσή τιμή αισχρά στην άκρη να τη σπρώχνουν,
Και την παρθενική αρετή άγρια εκπορνευμένη,
Και την ορθή τελειότητα άδικα να τη διώχνουν,
Και την ισχύ απ’ τον κουτσό αρχηγό εμποδισμένη,
Και φιμωμένη απ’ τις αρχές την τέχνη· και την τρέλα
Σαν δόκτορα κάθε ταλέντο να χειραγωγεί,
Την καθαρή αλήθεια να τήνε λέν’ αφέλεια,
Και το καλό αιχμάλωτο, τ’ άθλιο να υπηρετεί.
Κουράστηκα· να φύγω πια απ’ όλ’ αυτά εδώ πάνω!
Αλλά θα μείνει η αγάπη μου μόνη της αν πεθάνω.

Περισσότερα μεταφρασμένα σονέτα του Σαίξπηρ με το πρωτότυπο

Άλλα ποιήματα που μπορεί να σας αρέσουν