Οι περισσότεροι ποιητές του καιρού μας, όταν παραδέχονται την κοινωνική απαξίωση της τέχνης τους (γιατί αρκετοί την αρνούνται ή και τη θεωρούν φυσική ή και… επιθυμητή), συνήθως την αποδίδουν σε εξωτερικούς παράγοντες. Στην απαιδευσία του κοινού λ.χ., στη στάση των εκδοτών, στην αδιαφορία των ΜΜΕ, στο πολιτικοοικονομικό σύστημα κ.ο.κ. Η δική μου έρευνα με οδήγησε σε συμπέρασμα τελείως διαφορετικό. Κύρια αιτία του ξεπεσμού της ποίησης είναι η στάση των ίδιων των ποιητών. Ο σνομπισμός τους απέναντι στο κοινό, ο ναρκισσισμός των θεμάτων τους, ο ερμητισμός των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιούν, η αδιαφορία τους για όλους όσοι δεν μετέχουν στον στενό κύκλο των «ειδημόνων»… Αυτή πάλι η στάση έχει τις καταβολές της σε ιδεολογικά και αισθητικά ρεύματα που πάνε πολύ πίσω, στον ρομαντισμό, τον συμβολισμό και τις πρωτοπορίες του 20ού αιώνα. Όμως μόνο στην εποχή μας έγινε ο κανόνας.
— Κώστας Κουτσουρέλης