Για μένα φτάνει σήμερα ο θάνατος
κ’ είμαι σαν κάποιον που ’χει βρει τη γιατρειά
είμαι σαν κάποιονε που μπαίνει σ’ έναν κήπο
ύστερα απ’ αρρώστια μακριά.
Για μένα φτάνει σήμερα ο θάνατος
κ’ είναι σαν τ’ άρωμα από τ’ άνθη του λωτού
είναι στα χείλη σα να βρίσκομαι της μέθης
ύστερα από χρόνια παιδεμού.
Για μένα φτάνει σήμερα ο θάνατος
κ’ είναι σα ρύακας με γάργαρο νερό
είναι σα να γυρίζω πάλι σπίτι μου
ύστερα από πόλεμο σκληρό.
Για μένα φτάνει σήμερα ο θάνατος
κ’ είναι σαν τ’ άρωμα της σμύρνας… σα ν’ αντίκρισα
λιμάνι σε μια μέρα τρικυμίας·
για μένα φτάνει σήμερα ο θάνατος
κ’ είναι σα να γυρίζω στην πατρίδα μου
ύστερα από χρόνια αιχμαλωσίας.
Πηγή: Γιάννης Υφαντής, Ο κήπος της ποίησης (4000 χρόνια ξένης ποίησης), Πατάκης 2000