Τι να ν’ το σώμα (Γιάννης Βαρβέρης)

Μην είν’ οι κάμποι, τα ψηλά βουνά;
Κάτι από δύση θα ’ναι πάντως σε κραιπάλη
κι έχει στολίδια του μαντείες
να μη σαστίζει σ’ αλλαξοκαιριές.
Πάλι μπορεί και να ’ναι πέρασμα ενός τραίνου
κι όχι το πέρασμα ενός τραίνου επακριβώς
αλλά η ησυχία της διάβασης: – δυο ησυχίες:
εκείνη που προηγείται κι αυτή που έπεται.
Ή το πιο απίθανο, μες στον κοιτώνα
καθώς επικρατεί το σκόρπισμα του ελέους
κι οι αψήφιστες ραγισματιές στο ημίφως
να ’ναι μια σάρκα που φτεροκοπά
ενώπιον των οστών της.

Άλλα ποιήματα που μπορεί να σας αρέσουν