Πειθήνια καθημερινή ενδυμασία
Είναι αδύνατο να διατηρήσεις αιωνίως
Την απαράμιλλη νεανική σου υφή
Πρέπει ν’ αποτυπώσεις στις γραμμές σου
Το θυμό, τον ύπνο, το χαροκόπι·
Τα λιγοστά ανεπιθύμητα σημάδια

Αυτής της ακατάπαυστης
Ανεμοθύελλας που λέγεται χρόνος·
Πρέπει να παχύνεις και ν’ ανοίξεις
Να μαραγκιάσεις, να σκληρύνεις και να σακουλιάσεις
Σαν ένα παλιό τσουβάλι
Με ξεθωριασμένη ετικέτα

Και να με συμπαθάς, που
Σαν ήσουν νέα, δεν μπόρεσα να βρω
Κάποιο γλέντι τρικούβερτο
Να σε φορέσω,
Όπως στα ρούχα επιτρέπεται
Μέχρι ν’ αλλάξει η μόδα.

Philip Larkin, Skin (Φίλιπ Λάρκιν, μετάφραση: Σπύρος Δόικας)

Εναλλακτική μετάφραση Νίκου Φωκά

Δέρμα
Φίλιπ Λάρκιν, απόδοση: Νίκος Φωκάς

Καθημερνό κι υπάκουο ρούχο
Δε γίνεται να ’χεις για πάντα τούτη την
Αμίμητη νεαρή επιφάνεια.
Μάθε γραμμή-γραμμή το ρόλο σου:
θυμός, διασκέδαση, ύπνος·
Τα λίγα βλοσυρά σημάδια

Του αέρα του διαρκούς και βάναυσου,
Άμμου φορέα – του χρόνου·
Πρέπει να προστυχέψεις, να ωριμάσεις
Σε σάκκο χαλαρό
Πού κουβαλάει ένα βρωμιάρικο όνομα.
Στέγνωσε, αγρίεψε, ξετσιτώσου·

Και να με συμπαθάς που δεν
Κατάφερα να βρω για να σε βάλω
Όσο ήσουν νέο, τίποτα ξεδιάντροπα
Ξενύχτια η πανηγύρια
Στα οποία τα ρούχα έχουν δικαίωμα
Ωσότου αλλάξει η μόδα.