Μοναχικοί ταξιδιώτες (Χρίστος Λάσκαρης)

Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:
κατά κανόνα σιωπηλοί,
πιάνοντας θέση σε παράθυρο.
Δεν έχουνε αποσκευές,
δεν έχουνε κανέναν να τους περιμένει.
Συνέχεια κοιτάζουν έξω.
Αν κάποιος τους ρωτήσει που πηγαίνουνε,
μοιάζουν σα να ‘ρχονται από μακριά.
σαν να μην έχουν καταλάβει την ερώτηση.

Άλλα ποιήματα που μπορεί να σας αρέσουν