Στις σκιές και τον ορίζοντα ανάμεσα
χορεύει πηγαίνοντας
η εύπιστη και μοναχική αγάπη
γράμματα στον κόσμο
ο παραλήπτης fata morgana
πάει καιρός που ζει τραγουδώντας
μετακινώντας τις σκιές μες στα χρόνια
ξεμακραίνει
το γέλιο του σκοτεινό φτερούγισμα ακούγεται τόσο
όσο χρειάζεται να ξεχαστεί.

Ο κόσμος κυλάει κάτω απ’ τα πόδια του
ορίζοντας το μυστήριο μιας πλεκτάνης
ερμητικά δωμάτια λίκνα γαλαξιών
μονόδρομοι
παρασυρμένες κηλίδες φωτός
ίσως γι’ αυτό δε θυμάται αν έρχεται ή φεύγει.

Όλα είναι έτοιμα και μάταια από παλιά
το σπίτι του ήταν κάποτε δικό μας
γύρω μαίνεται πανσπερμία μοναξιάς
διάττοντες σπόροι εμείς
μαθαίνουμε ν’ αγαπάμε και να λησμονούμε.

Βασίλης Φαϊτάς
Από τη συλλογή Στο καφέ «Εντροπία» (2017)