Μερικές νύχτες δε νιώθω τίποτα
Και για κανέναν
Σα να κόβεται ξαφνικά το ρεύμα
Σα να καίγεται η λάμπα
Σα να πέφτει η ασφάλεια
Τότε γίνομαι μια γκρίζα μάζα που πάει για ύπνο
Αναγνωρίζω μόνο την κουβέρτα
Και η σιωπή που με τυλίγει
Ένα έμβρυο χωρίς μέλλον, δίχως λώρο
Στο σκοτάδι αιτούμαι όνειρο επανασύνδεσης

Από τη συλλογή «Πίσω από τζάμια θολά» (Εκδόσεις Πατάκη)