Σεντόνι από λευκές σελίδες,
ούτε πληγή
ούτε ουλή
φυγή
να το λερώσει
Αόρατη γραφή
ούτε όσφρηση
ούτε γεύση
αφή
να το καλεί
Άφατη φωνή
Ιδανικοί και άξιοι εραστές,
Τριστάνος, Αίμων και Ρωμαίος −
μα πιο πολύ εγώ
που λείπω απ’ το κορμί μου.
+++++++++Το τέλος βρίσκεται ανάμεσα
++++++++++++++++++++++++στις άκοπες του σώματος σελίδες