[Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά] (Νίκος Παναγιωτόπουλος)
Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά. Πόσο θα της μοιάζει και η τελευταία Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά. Πόσο θα της μοιάζει και η τελευταία Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε, πιάνουνε τ' άλμπατρος – πουλιά της θάλασσας τρανά που ράθυμα, σαν σύντροφοι… Συνέχεια ποιήματος
Άνεμος βορειοανατολικός φυσά, Ο των ανέμων προσφιλέστερος Σ' εμέ, καθόσον πνεύμα φλογερό Υπόσχεται στους ναυτικούς και πλουν καλόν. Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Αυτός ο πιγκουίνος που περπατά περίλυπος στους δρόμους της Στοκχόλμης Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Αθόρυβα πλάσματα οι ποιητές, δε γεμίζουν το χώρο, δεν ενοχλούν για το θεαθήναι. Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Κάθε πρωί ξημερώματα, που κάθομαι στο γραφείο μου, μπροστά στο άσπρο χαρτί, απερίγραπτη δυσφορία με κυριεύει. Τι είναι αυτή η… Συνέχεια ποιήματος
Είναι πολλοί που ουρλιάζουνε τις νύχτες κι άψογοι, την ημέρα, περιφέρονται ανάμεσά μας, Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Στο χάσμα που ανοίγεται ανάμεσα Στα γράμματα στις λέξεις στις προτάσεις Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος
Στην Κατερίνα Γώγου Να τη φοβάστε την πανσέληνο. Να μαζεύεστε στα σπίτια σας νωρίς και ν' ασφαλίζετε καλά την εξώπορτα.… Συνέχεια ποιήματος
Έψαχνα να βρω το σπίτι μου. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι ερείπια· μοναχά τοίχους πεσμένους και Περισσότερα Συνέχεια ποιήματος