Με γη και θάλασσα έπλασαν το κορμί σου
κι από τα χείλη σου έσταζαν τα θεϊκά στοιχεία.
Η Αφροδίτη πρόσεξε τους μαλακούς σου λόφους
κι η Αθηνά σού δίδαξε τα γυναικεία έργα.
Ένα μόνο πράγμα ξέχασαν να σου δώσουν οι θεοί,
Πανδώρα μου, το μόνο που μ’ αγγίζει, την ανθρωπιά.
Από τα πολύ αγαπημένα ποιήματα. Πώς η ομορφιά γίνεται εντελώς κενή, γίνεται δύσμορφη, όταν απουσιάζει το ήθος…
Με έξι στίχους το τέλειο. Κακόμοιροι εμείς οι πολυλογάδες ποιητές με IQ κάτω του εκατό, που να τον πιάσουμε αυτόν τον φοβερό άνθρωπο με το 189 και με το άριστα επί παντός επιστητού, την εποχή μάλιστα που οι ηλίθιοι εξιδικεύονται όλοι και το θεωρούν και μεγάλο προσόν. Νίκο Λυγερέ ,σε θαυμάζω αφάνταστα και σε ζηλεύω μ’ ευγνωμοσύνη!
Ναι, έμεινα με το στόμα ανοιχτό για πολύ ώρα όταν πρωτοδιάβασα αυτό το ποίημα. Ακριβώς αυτά που είχα σκεφτεί για κάποιες γυναίκες τα οποία εδώ βρήκαν την τέλεια ενσάρκωσή τους στον λόγο (“What oft was though, but ne’er so well expressed”.)
Μεταξύ μας, το EQ (η συναισθηματική νοημοσύνη), είναι κατά πολύ σημαντικότερο από το IQ, όχι μόνο για να γράψεις καλή ποίηση, αλλά για να γράψεις καλή ζωή.
Νικολα μονο η ανθρωπια …
Ένα ποίημα ξεχωριστικό, που προκαλεί τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη προς τον Δημιουργό του…
Τροποποιώντας τον στίχο του Βρεττάκου “Ω, μα τον Δία! Τι χρειάζονται οι λέξεις στην αγάπη;”, γράφω με συγκίνηση “Ω, μα τον Δία! Τι χρειάζονται οι λέξεις στην ευγνωμοσύνη;” κι απευθύνω αυτόν τον στίχο στον “μεγάλο” Νίκο Λυγερό…
Όσο για το σχόλιο του “greek-translation” (η ομορφιά γίνεται ενετελώς κενή, γίνεται “δύσμορφη”, όταν απουσιάζει το ήθος…), ένα έχω να πω, πως πρόκειται για “απόφθεγμα”, προϊόν σοφίας και ήθους…
Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.
Για τα επίπεδα του κάλλους και της έλξης έχει άλλωστε μιλήσει και ο Πλάτωνας. Ξεκινάει με την εξωτερική εμφάνιση, προχωράει στη διάνοια, και μετά, στο υψηλότερο επίπεδο, έχει να κάνει μόνο με θαυμασμό για το κάλλος της ψυχής. Ίσως λίγοι να μπορούν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, αλλά δεν πρέπει να μας λυπεί, άλλωστε όπως είπε και ο Νίτσε «pulchrum est paucorum hominum»…
Από τη στιγμή που κάποιος γνωρίζει και ασπάζεται την πλατωνική άποψη περί των επιπέδων του κάλλους, πιστεύω πως, αν ακόμη δεν βρίσκεται στο τελευταίο επίπεδο, τουλάχιστον το έχει προσεγγίσει!
Με εκτίμηση, Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.