Στον εσωτερικό κύκλο
των εικόνων
Συνέχεια ανάγνωσης “Στον εσωτερικό κύκλο (Γιάννης Μασμανίδης)”
Στον εσωτερικό κύκλο (Γιάννης Μασμανίδης)
Ω εγώ! Ω ζωή! (Ουόλτ Ουίτμαν)
Ω εγώ! Ω ζωή! Στα ερωτήματα αυτά συνεχώς επανέρχομαι,
Για τα τρένα τα ατέρμονα που είναι γεμάτα με άπιστους, για τις πόλεις
που είναι γεμάτες με ανόητους,
Συνέχεια ανάγνωσης “Ω εγώ! Ω ζωή! (Ουόλτ Ουίτμαν)”
Της αγάπης σου οι κακίες… (Αναστάσιος Πανανουδάκης)
Της αγάπης σου οι κακίες να γινόταν ακακίες
Παρέες-παρέες καμέλιες αχ οι πολλές σου αμέλιες
Συνέχεια ανάγνωσης “Της αγάπης σου οι κακίες… (Αναστάσιος Πανανουδάκης)”
Σαρλ Μπωντλαίρ, Η σούπα και τα σύννεφα (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)
Το νόστιμο μικρό τρελό μου μ’ είχε καλέσει για δείπνο, κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο της τραπεζαρίας αγνάντευα τις κινούμενες αρχιτεκτονικές που ο Θεός φτιάχνει με τους υδρατμούς, τις θαυμαστές κατασκευές του μη απτού. Και μονολογούσα αγναντεύοντας: «Όλες αυτές οι φαντασμαγορίες είναι σχεδόν τόσο όμορφες όσο και τα μάτια της όμορφης αγαπημένης μου, της μικρής τρελής ακόλαστης με τα πράσινα μάτια.»
Συνέχεια ανάγνωσης “Σαρλ Μπωντλαίρ, Η σούπα και τα σύννεφα (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)”
Nα θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα (Φερνάντο Πεσσόα, μετάφραση: Ανδρέας Παγουλάτος)
Να θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.
Τίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.
Ο ίδιος ο έρωτας που νιώθουν
Για μας, μας απαιτεί, μας καταπιέζει.
Συνέχεια ανάγνωσης “Nα θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα (Φερνάντο Πεσσόα, μετάφραση: Ανδρέας Παγουλάτος)”
Σαρλ Μπωντλαίρ, Το σκυλί και το φιαλίδιο (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)
«– Όμορφό μου σκυλάκι, καλό μου σκυλάκι, αγαπημένο μου ζουζουνάκι, πλησίασε κι έλα να οσμιστείς ένα εξαίσιο μύρο που αγόρασα από τον καλύτερο μέσα στην πόλη μυροπώλη.»
Συνέχεια ανάγνωσης “Σαρλ Μπωντλαίρ, Το σκυλί και το φιαλίδιο (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)”
Το πορτρέτο (Μιχαήλ Λέρμοντοφ, μετάφραση: Γιώργος Ρήγας)
Εμείς χωρίσαμε, μα το πορτρέτο σου
εγώ πάνω στο στήθος μου φυλώ.
Συνέχεια ανάγνωσης “Το πορτρέτο (Μιχαήλ Λέρμοντοφ, μετάφραση: Γιώργος Ρήγας)”
Σαρλ Μπωντλαίρ, Στη μία μετά τα μεσάνυχτα (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)
Επιτέλους! Μόνος! Δεν ακούγεται πια παρά ο ήχος από τις λιγοστές αργοπορημένες και κατάκοπες άμαξες στο βάθος της νύχτας. Για μερικές ώρες θ’ αξιωθούμε τη σιωπή, και ίσως τη γαλήνη. Επιτέλους! Η τυραννίδα του ανθρώπινου προσώπου εξαφανίζεται και δεν έχω πια να υποφέρω παρά μονάχα από τον εαυτό μου.
Συνέχεια ανάγνωσης “Σαρλ Μπωντλαίρ, Στη μία μετά τα μεσάνυχτα (μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής)”