Ποιήματα

Το Τραγούδι ενός Έρωτα Ειλικρινούς (Ραούλ Γκόμες Χάτιν, Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη)

Υπόσχομαι αιώνια να μην σε αγαπάω,
ούτε πιστός ως το θάνατο να σου είμαι,

Καλοί ’ναι οι σιγομίλητοι ποιητές.
Μα κι οι ψιθυριστοί και οι μινυρίζοντες

Νομίζω πως θα επέστρεφα να ζήσω με τα ζώα – είναι τόσο γαλήνια και αυτάρκη
Στέκομαι και τα κοιτάω ώρες και ώρες.

Μα ποιος είπε πως εγώ πρέπει να πεθάνω; Να πεθάνω; Κι εγώ, λοιπόν, θα ’πρεπε να πάψω ξαφνικά ν’ αναπνέω, να βλέπω, να κινούμαι, να υποφέρω;

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα με την ατελείωτη συζήτηση στο
πεζοδρόμιο.

είναι φορές που στον καθρέφτη
βλέπω ένα παιδι
χαμογελάει

Τώρα πάντως έπεσε η πρώτη φτυαριά.
Πόσο θα της μοιάζει και η τελευταία

Τρόμος οι ώρες που ακροβατεί το ισοζύγιασμα της μέρας
σε μάτια κοριτσιών, στα δάχτυλα υπαλλήλων
στης Πασιφάης τα λαγόνια.