Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε·
δώσε της διάρκεια· μπορείς!
Γράμμα στη μάνα (Σεργκέι Γεσένιν, μετάφραση: Αλέξης Πάρνης)
Είσαι ακόμα στη ζωή, γλυκιά μητέρα;
Ζω κι εγώ, γριούλα μου. Εχε γεια.
Ας φωτίζει το καλύβι σου εκεί πέρα
μ’ ένα φως ανέσπερο η βραδιά.
Μου ’παν για την έγνοια που σε δέρνει
και τον πόνο σου για μένα τον πνιχτό.
Στίχοι του Φρενοκομείου (Γεώργιος Βιζυηνός)
Μέσ’ στα στήθια η συμφορά
σαν το κύμα πλημμυρά,
σέρνω το βαρύ μου βήμα
σ’ ένα μνήμα!
Στην ξενιτιά της γλώσσας (Παντελής Μπουκάλας)
Τυχαία ώρα. Τυχαία πλατεία. Τυχαία Ελλάδα.
Πάντως Κυριακή,
Ανέφικτο (Παντελής Μπουκάλας)
Κανένα ποίημα δεν είπε δεν θα πει
το σπαραγμό στο βάθος του
Η Φαρμακωμένη στον Άδη (Διονύσιος Σολωμός)
L’avvelenata nell’Averno
«Άδη μαύρε, χαιρετώ σε!
δεν εχάρηκε ποτέ
μάτι ανθρώπου για τον ήλιο
καθώς τώρα εγώ για σε.
Έρως και Χάρος πάντοτε δουλεύουν εδώ κάτου (Διονύσιος Σολωμός)
― Έρως και Χάρος πάντοτε
δουλεύουν εδώ κάτου,
Οιδίποδος τάφος (Χρίστος Χ. Λιάπης)
Η γη ζηλόφθονος
κρατεί καλά κρυμμένον
τον μυστικό τύμβο του Οδυσσέα