Ποιήματα

Εισβολή (Αφροδίτη Διαμαντοπούλου)

Χτυπούν τα νοτισμένα τζάμια
φθινοπωριάτικο απομεσήμερο

Ο Χάρος βγήκε παγανιά
χρήματα να γυρέψει,
κι αν σου ζητήσει δανεικά
δε θα σ’ τα επιστρέψει.

Με ξέρετε ως Αυγερινό,
ως άγγελο εκπεσόντα,
και από τον οίκο του Θεού
ως μόνιμο απόντα.

Εγώ είμαι αυτός που κρύβεται
πίσω απ’ την απουσία
τα βράδια ωστόσο κατοικώ
σ’ ένα χρυσωρυχείο.

Το ανθρώπινο γένος διακρίνεται σε άτομα έμψυχα και άτομα άψυχα.

Η Ανατολή με ντύνει με την αλουργίδα της
Σπίθες άλικου στα μάτια μου
Στεναγμοί και μνήμες στην καρδιά μου

Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)

Το λάθος είναι ένα.
Οι αλήθειες είναι πολλές.
Ή μήπως ανάποδα;