Έρχεται φέτος κουρασμένη
η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια
τα λουλούδια πάνω της.
Συνέχεια ανάγνωσης “Οι εχθροί της Άνοιξης (Μίλτος Σαχτούρης)” →

Ακούω τη θάλασσα. Ή μάλλον, προσπαθώ.
Ωραία που είναι, αληθινή
Σαν ψέμα
Συνέχεια ανάγνωσης “Ακούω τη θάλασσα (Αντώνης Φωστιέρης)” →

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα
Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων
Συνέχεια ανάγνωσης “Η αγάπη είναι ο φόβος (Μανόλης Αναγνωστάκης)” →

Εδώ, απέφυγες την περιπέτεια να ξαναϋπάρχεις
κι είναι το χέρι σου μόνο στην τετράγωνη νύχτα της φωτογραφίας.
Συνέχεια ανάγνωσης “Εδώ, απέφυγες την περιπέτεια να ξαναϋπάρχεις (Κικής Δημουλά)” →

Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
―έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Συνέχεια ανάγνωσης “Κονιάκ μηδέν αστέρων (Κική Δημουλά)” →

Η βραδιά
παρά την ευγενή θερμοκρασία της
έσπρωχνε τον Οκτώβρη βιαστικά
προς το τέλος του.
Συνέχεια ανάγνωσης “Απαγορευμένες ουσίες (Κική Δημουλά)” →

Κοπριά, στη ρίζα της τριανταφυλλιάς είχαμε ρίξει…
Κι αυτή, τι θαύμα! Την κόπρο μετουσίωσε σ’ έκρηξη κάλλους
–φύλλα και ρόδα– με υπερούσιον ευωδιά.
Συνέχεια ανάγνωσης “Μετουσίωση (Κωνσταντίνος Ρουμπέας)” →