Σ’ αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ’ άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου
Τα δυο χέρια μου, να…
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι
Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!
Σ’ αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα “πιο βαθύ / πιο απλό / πιο μεγάλο” από το “σ’ αγαπώ” του συγκεκριμένου ποιήματος…. Ένας αέναος ύμνος αγάπης , ένα ρόδο αμάραντο, ένα αιώνιο σύμβολο έκφρασης της αγνής και ολόφωτης γυναικείας παρουσίας, της γεννημένης για -δίχως όρια- προσφορά…
Απλά μαγευτικό!!!!!!!!!!
Υπέροχο