Πάντα στο ίδιο μέρος
στο ίδιο μέρος σε συναντώ—
γωνία Παύλου Μελά και Ομονοίας
Να περιμένεις στον πολύ ήλιο
με μια πελώρια ζωγραφιά στον ώμο
σαν πόλη
Οι τοίχοι της ασβεστωμένοι πολλάκις
και πάνω τους δαχτυλιές
από φθαρμένη νύχτα και τυπογραφείο
κι η ζωή σου ν’ αργοσαλεύει
λίγο παρακεί σαν σημαία
Λέγε· Λέγε—
ποιανής πόλης σημαία είσαι
και πόσος θάνατος σε βρήκε;
Γιώργος Αλισάνογλου, Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Εξαιρετικό ποίημα.
Δεν το πιστεύω ότι βρήκα αναρτημένο ποίημα του Αλισάνογλου.. Εξαιρετικό blog.. Ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που γεννας διαβάζοντας τα ποιήματα που ανεβάζεις..