Κάθε φορά
σ’ αγγίζω
και πεθαίνω
κάθε φορά
σ’ αγγίζω
κι ανασταίνομαι
να σε κρατήσω ωστόσο
δεν μπορώ
πάντα γλιστράς προς το γαλάζιο
πάντα
ξεφεύγεις
προς την απεραντοσύνη
Και συνεχίζω τους μικρούς θανάτους μου
και τις μικρές μου μάταιες αναστάσεις
πάνω στο φρύδι τού
βαθιού
γκρεμού
Παίζοντας την τυφλόμυγα μαζί σου
Ορέστης Αλεξάκης, Από τη συλλογή Βυθός (1985)