Ό,τι πλησιάζει
απομακρύνεται συγχρόνως
κι αυτό που μένει τελικά
μοιάζει με πάχνη που θολώνει τη ματιά
με γεύση πικραμύγδαλου στα χείλη
Χάνονται στο απροσπέλαστο οι μορφές
Τέφρας σωροί στη θέση των πραγμάτων
Πώς ξάφνου καταρρέουν τα περιγράμματα
και χύνονται στην άβυσσο οι ουσίες;
Πώς αναστρέφεται ο καιρός
και προς το παρελθόν γυρνάει το μέλλον;
Κλείνουν οι κύκλοι
Κλείνουν οι εποχές
Φυσούν από τα βάθη πεπρωμένα
Ορέστης Αλεξάκης, από τη συλλογή Το άλμπουμ των αποκομμάτων (2009)