Η μητέρα μου πέθανε
η αγαπημένη μου έφυγε
οι σύντροφοι με προδώσανε
τα χρόνια περάσανε
τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος
Όλα έγιναν.
Η μητέρα μου πέθανε
η αγαπημένη μου έφυγε
οι σύντροφοι με προδώσανε
τα χρόνια περάσανε
τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος
Όλα έγιναν.
Υπέροχο!
Τι σπουδαίος ποιητής!
Είχε το θάρρος να έχει σπουδαία καρδιά. Δεν το έχουν και πολλοί.
Το έχουν ελάχιστοι, θες να πεις.
Παράβαλε με Meng-tze.
Θα μου επιτρέψεις να πω ότι είναι πληρέστερο αυτό το μικρό ποίημα του Λειβαδίτη.
Πάρα πολύ ωραίο ποίημα..
Καλημέρα σας…
Ο Λειβαδίτης είναι τόσο αιχμηρός που μετά από κάθε ανάγνωση “γλύφεις πληγές” . Απλά μοναδικός.
Τόσο σύντομο και συνάμα τόσο μεστό. Όσο περνούν τα χρόνια και προχωράει κι η ηλικία τόσο περισσότερο μου αρέσουν αυτά τα επιγραμματικά ποιήματα.
“Όλα έγιναν”. Δηλαδή όλα που ήταν για μένα τα έζησα με το παραπάνω. Είμαι πλήρης, λεύτερος και ήσυχος.
Μεγάλη στιγμή τού Λειβαδίτη αυτή, νομίζω.
Δείτε και αυτό: Λίγη ναφθαλίνη για τον έρωτα (Σταύρος Σταυρόπουλος)
μου αρέσει όσο και ο Καρυωτάκης… ίσως και περισσότερο…
Όλες οι «φοβίες» των παιδικών και όχι μόνον χρόνων μας -αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι- έγιναν πραγματικότητα. Ένα ποίημα πόνου και συνάμα λύτρωσης. Τι κάνουμε όταν ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά για τα οποία αγρυπνούμε τις νυχτιές; Και όταν τα αντιμετωπίσουμε πως συνεχίζουμε την ζωή μας; Οι παλαιές φοβίες μετουσιώνονται σε νέες ή ξεπερνάμε τον εαυτό μας, βρίσκουμε δύναμη για μία ακόμα φορά;