Τότε, σκέφτηκε να την πει καλοκαίρι.
Γιατί τα καλοκαίρια ανατέλλουν χαρούμενα
κι είναι έμπιστα και δροσερά.
Σε λογαριάζουν δικό τους
και βγάζουν το καπέλο τους
μόλις σε ιδούν.
Εγώ, δεν έχω καπέλο,
έχω όμως μια μικρή πέτρα
στο δάχτυλό μου
που με συγκινεί,
όπως ένα φωτισμένο παράθυρο.
Άκουσε,
αγαπώ τα πράσινα δέντρα
αγαπώ τα νερά σου
αγαπώ την ψυχή σου.
Γι΄αυτό βγαίνω τη νύχτα
να σε συναντήσω.
Κουβαλώ τα χαρακτηριστικά σου
παντού.
Οι άνθρωποι πρέπει να σε καταλαβαίνουν
όταν σηκώνουν το βλέμμα τους
και σ’ ανασαίνουν βαθειά.
Αλλιώς,
είναι πράγματα περιττά
οι ποιήσεις
και τα αισθήματα.
Πολύ το αγαπώ αυτό το γραπτό, όπως και αρκετά άλλα, του Γιώργου Στογιαννίδη, ενός ποιητή που ακόμα κι η Θεσσαλονίκη κι η γενέτειρά του η Καβάλα, δυστυχώς, τείνουν να τον ξεχάσουν.
Με μια απίστευτη απλότητα, τα λέει όλα. Σε ελεύθερη απόδοση: «άσε τις σάλτσες σου κύριε και τις περιττές παρλαπίπες για “έρωτες” και “αγάπες”, και τα μεγαλόσχημα λόγια, μόνο οι πράξεις σου μετράνε, μόνο τα ειλικρινή σου αισθήματα, όπως αυτά πάλι με τις πράξεις σου και την αφοσίωσή σου καθρεφτίζονται στο βάθος του χρόνου».
Μήπως αυτά να τ’ ακούν λίγο παραπάνω οι άνθρωποι των γραμμάτων όταν ξεφεύγουν απ’ τα γραπτά τους και τα κάνουν ρόιδο στον παραέξω κόσμο;
Όπως τα λέει ο Σπύρος. Και να τ’ ακούν και να τα εφαρμόζουν οι άνθρωποι των γραμμάτων μια και συχνά αποτελούν πρότυπα για τους ανθρώπους του παραέξω κόσμου, ιδιαίτερα τους νέους. Γιατί τα λόγια είναι “πτερόεντα”. Οι πράξεις μένουν και μόνο αυτές επικυρώνουν τα λεχθέντα και γραφέντα ή τα ακυρώνουν και αποκαλύπτουν τις πομφόλυγες που κρύβονται σ’ αυτά.
Πραγματικά τι ωραία γραφή!
Με ένα βλέμμα
με μια ανάσα
να κατανοείς
και τη μορφή να κουβαλάς
σε νύχτες και μέρες.
Μου ομόρφυνε τη μέρα μου..
Αναδεικνύει πόσο απλή είναι η τρυφερότητα -:)
Κάτι παραπάνω από απλή τρυφερότητα, Σπύρο. «Όταν οι άνθρωποι σ’ ανασαίνουν βαθιά» μάλλον έχουμε να κάνουμε με την ευρεία και πανανθρώπινη έννοια της συντροφικότητας.
Δεν μίλησα για «απλή» τρυφερότητα, αλλά για την απλότητα (ήτοι «μη πολυπλοκότητα») της τρυφερότητας, βέβαια, οι πιο απλές λύσεις είναι οι πιο δύσκολες στην εφαρμογή τους -:)
Ναι, σωστά. 🙂
Αυτό που λέγανε οι Λατίνοι: «O sancta simplicitas» 😉
Ή αυτό που λέει ο Τάκης Βαρβιτσιώτης «αξιοθαύμαστη απλότητα» (http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,5608.msg114962.html#msg114962). 🙂
Χαρά ιερή!
Ήμουν συμμαθητρια της κόρης του γ.στογιαννιδη μαιρας και θελω να επικοινώνηση μαζί μου.αννα