Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης.
Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε
αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει
ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδίλια,
ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων:
Εμείς που τίποτε δεν είχαμε θα τους διδάξουμε τη γαλήνη.
Συγκλονιστικό…Αχ, πού να ξερε ο ποιητής τη συγκυρία μέσα στην οποία το διαβάζουμε σήμερα…
Καλημέρα
http://newagemama.wordpress.com
Πράγματι newgemama… πολύ επίκαιρος ο ποιητής.. διαχρονικός..