Απανθρωπιές και τραγωδίες
δεν μου είναι άγνωστες.
Δια πυρός και σιδήρου τις έζησα.
Αν με ψάξεις θα βρεις τα βαθιά τους σημάδια.
Σκοτάδια, καταχνιές και θλίψεις
τα κουβαλάω στις αποσκευές μου.
Έχω πιστοποιητικά, συστατικές επιστολές
για δοκιμασίες που άντεξα.
Παίρνω, λοιπόν, το δικαίωμα να στραφώ
και να βιώσω τα φωτεινά και τα χαρούμενα.
Το συναπάντημα, το βύθισμά μου στη χαρά
–που τόσο σπάνια συμβαίνει–
είναι δικαίωμα και κερδισμένος χρόνος.
Δεν έχω ενοχές για τις εξάρσεις της χαράς.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Καταπληκτικό ποίημα, Σπύρο. Κατά την άποψή μου ένα από τα καλύτερα -αν όχι το καλύτερο- της Αλεξάνδρας.
Ευχαριστώ θερμά για την τιμή να δω το ποίημά μου στην ωραία και έγκυρη ιστοσελίδα σας.
Τὸ μεταφέρω (πολυτονισμένο) στὴν σελίδα μου: πρὸς τὸν φίλτατο Κλινοσοφιστὴ (…ἐμένα).