Βαστάτε, Τούρκοι, τ’ άλογα, λίγου να ξανασάνω
να χαιρετίσω τα βουνά κι τις ψηλές ραχούλες,
να χαιρετίσω τις πλαγιές, τις δροσερές βρυσούλες.
Και σεις Τζουμέρκα κι Άγραφα παλικαριών λημέρια,
εγώ σας έχω μαρτυριά, εσείς να μολογάτε,
τους Τούρκους πως πολέμαγα κι πάντα τους νικούσα.
Ν’ αφήσω διάτα στα παιδιά, σ’ αυτόν το Λεπενιώτη,
φωτιά να βάλλει στ’ Αγραφα, σ’ αυτό το Μοναστήρι,
να κάψει τον καλόγηρο που πρόδωσε εμένα.
