1.
Και είδανε το ξόδι σου με την κεροδοσιά σου.
2.
Στη θύρα την ολόχρυση της Παντοδυναμίας,
Πνεύματα μύρια παλαιά, πνεύματα μύρια νέα
Σ’ ακαρτερούν για να σου πουν πως άργησες να φθάσης.
3.
……..Στο όνομα της ημέρας
Π’ ο τρίτος άνθιζε σ’ εσέ θεοτικός Aπρίλης,–
Με την ψυχή τρεμάμενη μες στη χαρά του πόθου,
Αχ! σ’ έσταινα βασίλισσα στης γης τες ευτυχίες,
Ενώ ‘λαις τες δοκίμαζα κοιτώντας τη θωριά σου,-
Στην πλάκα πέφτω, και θαρρώ πως δε θα σου βαρύνη,
Παρθέν’, από τα χείλη μου κι’ από τα γόνατά μου.