Και τόσο πολύ κούρνιασε στην σκιά του,
σαν κρύωνε
που το πρωί σηκώνοντας να φύγει
για την αιωνιότητα
δεν έσερνε τίποτα
ξωπίσω του.
Αναστασία Γκίτση
Από τη συλλογή Ξέρω! Είναι κάπως αργά… (2000)
Και τόσο πολύ κούρνιασε στην σκιά του,
σαν κρύωνε
που το πρωί σηκώνοντας να φύγει
για την αιωνιότητα
δεν έσερνε τίποτα
ξωπίσω του.
Αναστασία Γκίτση
Από τη συλλογή Ξέρω! Είναι κάπως αργά… (2000)