Κοιτάζω μια φωτογραφία.
Σ΄ ένα δωμάτιο,
ο γιος μου
κι΄ η γυναίκα μου.
Εγώ απ΄ τη φωτογραφία
λείπω.
Κρατιούνται αγκαλιασμένοι
και αστράφτουν
στα κόκκινα
και τα πορτοκαλιά.
Ήταν πρωί
σ’ ένα ξενοδοχείο μικρό
στο Γαλαξίδι.
Και πάντα,
τη φωτογραφία
όταν κοιτώ,
είναι μέσα μου πρωί.
Kαι λείπω.
Γιατί εγώ,
είμαι η Φωτογραφία
αυτή.