Άνοιξή μου, λευκή μου άνοιξη
που δε σε έζησα, δε σε γιόρτασα
μόνο στα φωτεινά μου όνειρα ονειρεύτηκα
πως πάνω από τις λεύκες ξυστά περνάς
μα εδώ τη πτήση σου δε σταματάς.
Άνοιξή μου, λευκή μου άνοιξη
ξέρω, θα ’ρθεις με βροχή και με τυφώνες
με θύελλα φοβερή και φλόγα
μύριες ελπίδες να επιστρέψεις
και τις πληγές τις ματωμένες να ξεπλύνεις.
Πως τα πουλιά θα τραγουδούν στα στάρια!
Χαρούμενα θα κολυμπούν ολούθε…
Τον κόπο τους θα χαίρονται οι άνθρωποι
και σαν αδέρφια θ’ αγαπιούνται.
Άνοιξή μου, λευκή μου άνοιξη…
Ας δω τη πρώτη σου τη πτήση
που έδωσε ζωή στις άψυχες πλατείες
μόνο τον ήλιο σου να δω
και στα δικά σου χαρακώματα ας ξεψυχήσω!