Η μοναξιά, είπε, κάθεται πίσω απ’ τη φωνή μας.
Κάθεται πίσω απ’ το φιλί, πίσω απ’ τον όρκο
όπως το σκοτεινό μιας κάμαρας πίσω απ’ το τζάμι
όπως το φίδι πίσω απ’ την πέτρα
όπως, λίγο πιο κει απ’ τον έρωτα, η μετάνοια.
«Σινάγια», 7-11. Η αρχιτεκτονική των δέντρων, 1958. Επιτομή. Κέδρος, 1977. 240