Mit der Dummheit kampfen die Gotter selbst vergebens.
(Με την ανοησία οι Θεοί οι ίδιοι παλεύουν επί ματαίω.)
— Fr. Schiller
το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία;
όχι – όχι – μιαν απέραντη ηθικολογία
δεν θα βοηθήσει να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο
να ελπίζεις –να ελπίζεις πάντα– πως ανάμεσα εις τους
ανθρώπους
–που τους ρημάζει η τρομερή «ευκολία»–
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη – πόθος ευγένειας – ηρεμία
ίσως όχι πολλές – ίσως νασ’ άτυχος: καμία –
τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλύτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ισορροπία
άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζονται πως κάνουν κάτι
συ σκέψου –τώρα πια– με τι γλυκιά γαλήνη
προσμένεις ναρθ’ η ώρα να ξαπλώσεις στο παρήγορο του
θανάτου κρεβάτι.