Όσοι δεν γίνονται ποιητές γίνονται φίλοι και εραστές
Έρχονται κατά πάνω μας
Σκαλίζουν το μυαλό μας με την τσάπα
Κάθονται στο κρανίο μας
Και τώρα
Αντέχουμε το χειρουργείο χωρίς αναισθησία.
Όσοι δεν γίνονται ποιητές γίνονται φίλοι και εραστές
Έρχονται κατά πάνω μας
Σκαλίζουν το μυαλό μας με την τσάπα
Κάθονται στο κρανίο μας
Και τώρα
Αντέχουμε το χειρουργείο χωρίς αναισθησία.
Γιατί ο αληθινά ερωτευμένος ζητά τη συνέχεια, το ισόβιο των σχέσεων; Διότι η ζωή είναι οδύνη και η απόλαυση του έρωτα είναι αναισθητικό, και ποιος θέλει να ξυπνήσει στη μέση μιας εγχείρησης;
–Τσέζαρε Παβέζε