Θεοδώρου, Βικτωρία

Η Βικτωρία Θεοδώρου (1925-2019), ήταν Ελληνίδα ποιήτρια, εκπρόσωπος της Β’ Μεταπολεμικής Γενιάς.

Γεννήθηκε στα Χανιά στις 21 Δεκεμβρίου 1925. Το 1936 έχασε τον πατέρα της. Με σκοπό να γίνει δασκάλα η μητέρα της την οδήγησε στο Ίδρυμα Καλοκαιρινού Ορφανοτροφείο Παρθεναγωγείο Ηρακλείου, στο οποίο έζησε τρία χρόνια, και τελείωσε το δημοτικό σχολείο Το 1939.γραφτηκε στο 2ο Γυμνάσιο Θηλέων Χανίων και το τελείωσε στα Χανιά μέσα στη γερμανική κατοχή. Συγχρόνως λάμβανε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1943 έγινε μέλος της Ε.Π.Ο.Ν και της Επιμελητείας του Αντάρτη.

Στην Αθήνα έφθασε το 1945 με στόχο να σπουδάσει στη Σχολή Επισκεπτριών Αδελφών και το 1948 πέτυχε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την συνέλαβαν ως αριστερή και την εξόρισαν συνολικά 4 χρόνια στη Χίο, το Τρίκερι και τη Μακρόνησο. Ποτέ δεν έκανε δήλωση ούτε ανήκε σε κάποιο κόμμα. Το 1952 αφέθηκε ελεύθερη ως «αδειούχος εξόριστη» μετά από προσπάθειες του συμπατριώτη της Χαρίδημου Σπανουδάκη, τον οποίο παντρεύτηκε το 1955. Επέστρεψε στις σπουδές της και αργότερα απέκτησε δίδυμες κόρες την Ειρήνη και την Μαρία. Με την βοήθεια τους πήρε το πτυχίο της το 1986.

Απεβίωσε στις 15 Φεβρουαρίου 2019