Στεφάνου, Λύντια

Η Λύντια Στεφάνου (Αθήνα, 1927 – Αθήνα, 6 Φεβρουαρίου 2013) ήταν ποιήτρια, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια.

Η Λύντια Στεφάνου γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την περίοδο 1945-1949. Επίσης, σπούδασε στη Σχολή Ρυθμικής και Ορχηστρικής Τέχνης της Κούλας Πράτσικα. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία, δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό «Παλμός» (Μάιος 1944, τεύχος 1) με το πατρικό της όνομα Γεωργούλη.

Ήταν μέλος της ομάδας που εξέδωσε τα πρωτοποριακά για την εποχή τους περιοδικά Παλμός (1944), Αιγαίο (1945) και Στάχυς (1950). Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά «Ζυγός», «Καινούρια Εποχή», «Τομές», «Γράμματα και Τέχνες» κ.ά. Ήταν μεταξύ των ιδρυτών της Εταιρείας Συγγραφέων (1981) και επανειλημμένα μέλος του διοικητικού της συμβουλίου. Την περίοδο 1953-1979 έζησε στο εξωτερικό (Ιερουσαλήμ, Σόφια, Άγκυρα, Λευκωσία, Γενεύη, Λονδίνο, Καμπέρα), καθώς ήταν σύζυγος διπλωμάτη, του Αλέξιου Στεφάνου, που ήταν και λόγιος. Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συμποσίου Ποίησης της Πάτρας (αρχές δεκαετίας του ’80).

Έχει αφήσει και σημαντικό μεταφραστικό έργο.

Της απονεμήθηκε το 1973 το 2ο Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για τη μελέτη «Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης», το 1994 το Βραβείο Κριτικής – Δοκιμίου για τη μελέτη «Γενικά και ειδικά για την ποίηση». Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά.

Ποιήματα

Ποιήματα (1958)
Τοπία από την καταγωγή και την περιπλάνηση του Υκ (1964)
Έξι επεισόδια από τον κύκλο των τεράτων (1971)
Τα μεγάφωνα (1973)
Οι λέξεις και τα πράγματα (1983)

Μελέτες

Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης
Γενικά και ειδικά για την ποίηση

Μεταφράσεις

Claude Mossé, «Επίτομη ιστορία της αρχαίας Ελλάδας 2000 – 31 π.Χ.»
C. M. Woodhouse, «Η ιστορία ενός λαού»
Jacqueline De Romilly, «Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός»
Guillaume Apollinaire, «Η καθιστή γυναίκα»
C. M. Bowra, «Ποίηση και πολιτική 1900-1960»
Dylan Thomas, Ποιήματα, εκδ. Ερμείας, 1982, εκδ. Σοκόλη, 2020
François Suard, «Ευρωπαϊκά γράμματα»