Νικημένος απ’ το γαλάζιο
με το κεφάλι ακουμπισμένο στα γόνατα της σιωπής
Μοναξιά (Ζωή Καρέλλη)
Πού θα πάμε, ψυχή, μ’ όλη τούτη
την εξορία που μέσα μας φέρνουμε;
Τρία κόκκινα περιστέρια μέσα στο φως (Μυθιστόρημα, ΙΔ’, Γιώργος Σεφέρης)
Τρία κόκκινα περιστέρια μέσα στο φως χαράζοντας τη μοίρα μας μέσα στο φως με χρώματα και χειρονομίες ανθρώπων που αγαπήσαμε. Προσθήκη στα Αγαπημένα 0
Ύδρα (Μυθιστόρημα, ΙΓ’, Γιώργος Σεφέρης)
Δελφίνια φλάμπουρα και κανονιές.
Το πέλαγο τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε,
Μποτίλια στο πέλαγο (Μυθιστόρημα, ΙΒ’, Γιώργος Σεφέρης)
Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι
και παραπάνω
Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι (Μυθιστόρημα, ΙΑ’, Γιώργος Σεφέρης)
Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι,
μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα το αίμα σου
Ο τόπος μας είναι κλειστός (Μυθιστόρημα, Ι’, Γιώργος Σεφέρης)
Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά
που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.
Είναι παλιό το λιμάνι (Μυθιστόρημα, Θ’, Γιώργος Σεφέρης)
Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα