Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
Ο Δεκέμβρης του 1903 (Κ.Π. Καβάφης)
Τρεις αφαιρέσεις – γ’ (Δημήτρης Σέκερης)
Έφτασες να μην έχεις άλλο τρόπο για να ζήσεις
παρά μονάχα κάτι χειρονομίες ήπιες
Μόνο τα μάτια σου (Πάνος Θασίτης)
Τούτη τη νύχτα της σιγής και της απελπισίας
μέσα στους κύκλους τους σφιχτούς της φυλακής,
Σφραγίδα μοναξιάς (Γιώργος Ιωάννου)
Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια
– να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε
Κατάσαρκα (Γιώργος Ιωάννου)
Μαζί μου σε κοιμίζω τις νύχτες.
Κατάσαρκα σε φορώ σα μια φανέλα μάλλινη·
Διχοτόμος (Νίκος Σιδέρης)
Ήσουν – δεν ήσουν
Ανταύγειες (Αλέξανδρος Ίσαρης)
Σαν άνεμος βουίζει καθώς τρέχει ο χρόνος
Και τα μαλλιά σου κυματίζουν και τυφλώνουν.
Σ’ αποθύμησα (Άννυ Κουτροκόη)
Έληξες
Κι ήταν νωρίς…