Εφήμεροι έρωτες (Γιώργος Βαφόπουλος)

Η αγάπη μας αν πέθανε τίποτε δε σημαίνει,
παλιά μου αγαπημένη.
Οι αγάπες σαν πεθαίνουνε κ’ οι έρωτες σα σβήνουν
μιαν ανάμνησην αφήνουν.

Μια ανάμνηση δυο γαλανών θολών ματιών δε φτάνει
να ζούμε σε μια πλάνη;
Ένα πορτραίτο, που άλλοτε μου τόχες δώσει, τάχα
δε φτάνει αυτό μονάχα;

Ας πέθανε η αγάπη μας κι’ ας ζούμε χωρισμένοι,
παλιά μου αγαπημένη.
Αρκεί μια ανάμνηση, γιατί η αγάπη μας αν ζούσε,
ποιος ξέρει τι μπορούσε…

Γ. Θ. Βαφόπουλος