Τα βήματά σου
στην πικρή αμμουδιά
και τα καβούρια
στα υγρά χέρια των βράχων.
Τα βότσαλα στα πέλματά σου
κι ο ήλιος
που σε μεταλλάζει σε σκιά.
Ο άμμος που φεύγει απ’ την παλάμη σου
κι η αδυσώπητη κλεψύδρα του χρόνου.
Κι άξαφνα η κραυγή σου
που σκίζει τη σιωπή
κι η σιωπή
που κομματιάζει την καρδιά μου.
![](https://i0.wp.com/poiimata.com/wp-content/uploads/2009/06/sea-3061139_640.jpg?fit=640%2C426&ssl=1)