Τα χτυπημένα απ’ το φθινόπωρο μονοπάτια ξαφνικά
άνθισαν και λουλούδισαν,
Σ’ όποια κατεύθυνση και να στραφεί ο Αγαπημένος
υπάρχει μονάχα άνοιξη εκεί.
Ντάρσαν Σινγκ, Αγάπη σε κάθε βήμα, Πύρινος Κόσμος, μετάφραση Εύη Καρατζά (Sant Darshan Singh, Love at every step)
Ευτυχώς που υπάρχει η Ποίηση, αφού μόνον σ’ αυτήν συναντάς, τελικά, τον Ἁγαπημένο” και την “άνοιξη”…
Δεν αντέχω πια. Κλείνω τα αφτιά μου, όταν ακούω τις σειρήνες των ασθενοφόρων. Οι ειδήσεις στην τηλεόραση σκοτείνιασαν τους ήλιους της ψυχής μου. Η Ελλάδα πτωχεύει (ενεστώτας) ή θα πτωχεύσει (μέλλοντας). Και πάντα το ρήμα “πτωχεύω” με τη σημασία της οικονομικής πενίας! Ποιος νοιάζεται για τον αόριστο χρόνο “επτώχευσε” (υποκείμενο: η Ελλάδα) με τη σημασία της ηθικής και της συναισθηματικής εξαθλίωσης; Ζητάμε οικονομική ενίσχυση από την Ευρώπη. Λεφτά, λεφτά, λεφτά! Λες κι είναι η μοναδική αξία… Για όλα τα άλλα, τα πιο μεγάλα και τα πιο ουσιαστικά ποιος νοιάζεται και ποιος μιλάει; Ποιος κι από πού θα ζητήσει βοήθεια για τις αξίες που αργοπεθαίνουν, αν δεν έχουν ήδη πεθάνει; Τί έχουν απογίνει η αγάπη και ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο; πού χάθηκε το ήθος; πού κρύφτηκε η ανθρωπιά; ποιος ποδοπάτησε τους κήπους της τρυφερότητας; ποιος μάρανε τα άνθη της ευαισθησίας; ποιος εξαφάνισε τους ήλιους της ψυχής που άστραφταν για το “δούναι”, χωρίς να περιμένουν το “λαβείν”; Πώς θα ξαναχτίσουμε εκείνο το βάθρο; Και πότε, επιτέλους, θα ξαναστήσουμε πάνω του όλες εκείνες τις αξίες; Κι εννοώτην Αγάπη, την Ανθρωπιά, τον Σεβασμό και το Ήθος…
Ε λ π ί ζ ω… Μόνον έτσι μπορώ -ακόμα- να ανασαίνω.
Ο καθένας είναι τόσο πλούσιος όσο η αγάπη που νιώθει. Τα υπόλοιπα είναι παιγνιδάκια για παιδιά. Κρίση είναι να μην έχεις αγάπη (και δεν την ξεπερνάς όσα λεφτά κι αν έχεις).