Ομίχλη πέφτει πάλι απάνω μου∙
αν είναι δίπλα μου κανείς, τελείως άγνωστο.
Ούτε στη μνήμη μου δε βρίσκω μια χαρά μου.
Η αμαρτία τίποτε δεν άφησε∙
ούτε ένα πρόσωπο, όλα τα πήρε πίσω.
Πολλή ομίχλη πέφτει απόψε πάνω μου
– μισάνοιξε την πόρτα μου και περιμένει.
Ό,τι φοβήθηκα με βρήκε με το παραπάνω.
Αυτό, Σπύρο, είναι από τα πολύ αγαπημένα μου ποιήματα.
Αν και, να πω την αμαρτία μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποιο ποίημα του Ιωάννου.
Τα λέει όλα για τη μοναξιά.
Εσύ να τα βλέπεις που φαγώθηκες να γράψουμε κι εμείς για τη μοναξιά, τρομάρα μας. 😛
Ειδικά αυτό το ποίημα του Ιωάννου το λατρεύω. Γιατί “ό,τι φοβήθηκα με βρήκε με το παραπάνω”. Άσε που μου ενέπνευσε κι εμένα ολόκληρο ποίημα.
Ποιο;
Ποιο μου ενέπνευσε εννοείς; Α, δεν τα λέμε αυτά, Σπυρούλη. Έχει καταχωνιαστεί στο συρτάρι προ πολλού. 🙂
Α, δεν παίζεις δίκαια…
Καλά σου λέει τώρα, Ελένη. Εμείς γιατί σου τα δείχνουμε όλα;
Δεν με “ρίχνετε”, μπαγαπόντηδες. Ώρες είναι τώρα να το παίξω και δημιουργός. Είναι υπερβολικά πολλοί αυτοί που το κάνουν. Δεν είναι σκόπιμο να προστεθεί άλλος ένας. Αναγνώστρια απλή έχω επανειλημμένα δηλώσει και τέτοια θα παραμείνω. Τα άλλα είναι …”φύλλα ημερολογίου” 😛
Μα, αυτό λέμε κι εμείς. Γέμισε ο τόπος δημιουργούς. Ένας παραπάνω θα μας βλάψει; Άσε που εμείς είμαστε δηλωμένοι κυνηγοί ταλέντων.
Οπότε να φύγετε, κύριοι, να πάτε αλλού για σαφάρι. 😛 Δεν ευδοκιμεί στο έδαφός μου το είδος (το τάλαντο).
Ξανασκέψου το. Τουλάχιστον εσύ είσαι σοβαρός άνθρωπος και θα μας δείξεις έμπρακτα την ευγνωμοσύνη σου άμα σου κάνουμε κάνα αφιέρωμα.
🙂 Σου το έχω ξαναπεί: “Δε φταις εσύ – η φαντασία σου τα φταίει”. 🙂 Που έφτασε και στο αχαχαχαχα- αφιέ-χαχαχα-ρωμα.
Και μην πεις τίποτα. Το παρακάναμε πάλι κι αν δεν φωνάζει ο Σπύρος, ο Ιωάννου μας τι χρωστάει;
Δεν βλέπει καλά ο Σπύρος στην ομίχλη. 🙂