Ανοίγω την πρώτη πόρτα.
Ένα μεγάλο ηλιόλουστο δωμάτιο.
Ένα βαρύ αυτοκίνητο περνά απ’ τον δρόμο
και κάνει τα πιάτα να τρέμουν.
Ανοίγω την πόρτα νούμερο δύο.
Φίλοι! Ήπιατε το σκοτάδι
και γίνατε ορατοί.
Πόρτα νούμερο τρία. Στενό δωμάτιο ξενοδοχείου.
Θέα προς τον πίσω δρόμο.
Ένα φανάρι που αστράφτει στην άσφαλτο.
Τα ωραία απόβλητα των εμπειριών.
Ελεγεία (Τούμας Τρανστρέμερ, μετάφραση: Βασίλης Παπαγεωργίου), από τον τόμο Τα Ποιήματα, εκδόσεις Printa (2004)
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΜΟΥ
Ξυπνάω άνθρωπος μισός
κι ανάβω
το πικρό τσιγάρο του καφέ
Ο άλλος μου εαυτός κωλυσιεργεί στο όνειρο
Σβήνει στο τζάμι του πρωινού
τα χρώματά της
πρωθύστερη η δύση
Σκοτεινή θάλασσα
της πόρτας μου
αν σε ανοίξω μόνος
θα πνιγώ.
“Ευλύπη” 2011
Δικό σου;