Τα σύννεφα σκεπάσανε τ’ αστέρια τ’ ουρανού
τα λόγια σου χαμήλωσαν τα φώτα κάποιου δρόμου,
μαζί τους χάθηκαν οι σκιές του φόβου και του τρόμου,
που γύρω μας τριγύριζαν, φαντάσματα του νου.
Ψιχάλισε και σβήστηκαν της νύχτας οι φωτιές
και κει όπου σκοτείνιασε κι ήταν βαθύ σκοτάδι,
γλυκά μονάχα ένιωθα τσι χούφτας σου το χάδι,
τη στράτα μας φωτίσανε απλές κολοφωτιές.
10/5/1981
Από τη συλλογή Καντσόνες, Παξοί, 1989