Γράφω το ποίημα που γεννήθηκε από σένα.
Το λούζω, το χτενίζω να μοσχοβολά.
Ύστερα χαϊδεύω την κρουστή του σάρκα.
Όμως καμιά ομορφιά δεν αντικαθιστά
άλλη ομορφιά. Κανένα ποίημα
δε σκορπά την ευωδιά σου.
Νίκος Γρηγοριάδης, από τη συλλογή Δειγματοληψία Β’ (1996)