καὶ τὴν ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου σκότους ἀτραπὸν εἶναι
Όλα κρυμμένα στη σιωπή —
ο κίνδυνος
ο φόβος
τα όπλα μόνο τα μικρά
κ’ η διαδρομή της ήττας.
Έτσι
κρυφά μεταμορφώνεται
το μαύρο δάκρυ της αυγής
σ’ ένα σπασμένο κρύσταλλο —
μια σφαίρα συνωμοτική
πιο πίσω από τα μάτια.
— Μαύρο το φως
μαύρο το αίμα μέσ’ το φως
κι αυτά τα ίχνη από χαρτί
να καταλήγουν στο κελί
μ’ όλους τους πόθους ισοβίτες.