Θεοί αστέρες φωτεροί,
της νύχτας έφορ’ ιλαροί,
τες ώρες εμποδίστε·
κι αργά αργά κινήστε.
Κι αν ίσως είναι δυνατόν,
κι από τον τόπον σας αυτόν
παρακαλώ να ζείτε
ποτέ μη ταραχθείτε.
Κι εσύ το άστρο της αυγής,
κρυβήσου πλέον, μην εβγείς,
κι ειπέ κι ο ήλιος πέρα
να φύγ’ εις άλλη σφαίρα.
Η νύχτα τούτη ας γενεί
στον ουρανό παντοτινή,
κι η μέρ’ ας μη σιμώσει
ποτέ να ξημερώσει,
για να χαρώ παντοτινά
τον έρωτα μου σιγανά
σ’ αυτήν την αιωνίαν
της νύχτας ησυχίαν.