Οι παλαιοί Ποιητές ζωντανεύανε όλα τα ορατά με Θεούς ή Πνεύματα, που τους δίνανε ονόματα και τα στολίζανε με ιδιότητες από δρυμούς, ποτάμια, βουνά, λίμνες, πολιτείες, λαούς και όσα άλλα μπορούσανε να ξεχωρίζουνε οι απλωμένες και πολυάριθμες αισθήσεις τους. Και σπουδάξανε ιδιαίτερα το πνεύμα κάθε πολιτείας και τόπου, βάζοντάς το κάτω από την πνευματική του θεότητα. Ώσπου αποτελέστηκε ένα σύστημα, που μερικοί εκμεταλλευτήκανε για να σκλαβώσουνε τον άνθρωπο, με δοκιμές να ξαργυρώσουνε ή να γδύσουνε τις πνευματικές θεότητες από τα αντικείμενά τους: αυτοί ήτανε οι Παπάδες. Αρχίζοντας να ξεδιαλέγουνε λατρείες ή τύπους από τα αληθινά παραμύθια των ποιητών. Με τον καιρό κάνανε τη δήλωση πως τάχα οι Θεοί διατάξανε τέτοια καμώματα. Και τέλος ο άνθρωπος λησμόνησε πως όλες οι θεότητες φωλιάζουνε στα ανθρώπινα στήθια.
