Δεν θα χρειαστεί ν’ αφήσω το κρεβάτι.
Μόνο η αυγή θα μπει στο άδειο δωμάτιο.
Θ’ αρκεί μόνο το παράθυρο για να ντύσει κάθε πράγμα
με μια ήσυχη αναλαμπή, σχεδόν ένα φως
Θ’ αποθέσει μια αδύνατη σκιά πάνω στο ανάσκελα ξαπλωμένο πρόσωπο.
Οι αναμνήσεις θα είναι θρόμβοι σκιάς κρυμμένοι σαν την παλιά θράκα
στο τζάκι. Η ανάμνηση θα είναι φλόγα
που χτες ακόμα σιγόκαιε μέσα στα σβηστά μάτια.
[Απόσπασμα από το ποίημα]
Tσέζαρε Παβέζε – έξορία – έρωτας – αυτοκτονία – επιστολές – κείμενα – ποιήματα, Εκδ. διαπολιτισμός, 2011, μτφ. – σχόλια: Γιάννης Η. Παππάς