Κουβέντα την κουβέντα πάλι ο θάνατος μπροστά∙
πληρώθηκαν όλα τ’ αδιέξοδα τίποτε δεν περνάει στο φως.
Κι ας κρέμεται η αυγή από το αστέρι του πρωιού κι ας
το πουλί στα δέντρα κελαηδεί∙ ακόμα περισσότερο
τα όμορφα μάτια της Βασούλας που λύνουνε τα μάγια
και, προς στιγμήν, με γέλιο τρέχουνε τα ωραία!
Όποιοι αγάπησαν δεν πρέπει να πεθαίνουν — μα
τι άλλο απομένει; Μόνον η συνήθεια της αγάπης!
Μάρκος Μέσκος, από τη συλλογή Ψιλόβροχο (2000)