Τι συμβαίνει;
Και τι προαιώνια έχθρα το χωρίζει
από αυτό που δε συμβαίνει;
Μόνον ένας νεκρός,
μόνον ένας νεκρός δικαιούται
να μην απαντήσει.
Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι.
Με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει.
Στη βαθιά, μακρινή αλλαγή μου πηγαίνω.
Τι συμβαίνει;
Τι έχει κλάψει τόσο πολύ
κι αν είν’ έτσι γλιστερό ό,τι βαδίζεται;
Τα μάτια ποιου τελειωμένου
έχουν κλάψει και ποιο Τέλος
αντέχει να πει στην Αρχή δε σε γνωρίζω;
Κι αυτά τα μεταξύ αρχής και τέλους
ποιος πατριός χρόνος
ποια μητριά κατάταξη
θα τα περιμαζέψει
και ποια μνήμη θα κλάψει γι’αυτά;
Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι,
με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει.
Θα μπορέσω να φτάσω
στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου
έτσι που γλιστράει ό,τι βαδίζεται;
Τι συμβαίνει;
Ποια Καθυστέρηση ερωτεύθηκε Το Έγκαιρο
κι εκείνο της φωνάζει άσε με ήσυχο
παλιόγρια;
Και πόσο γι’αυτό η Καθυστέρηση
έχει κλάψει, έτσι ώστε
αργά και γλιστρώντας
να πηγαίνω στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου;
Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι
με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει,
ακριβώς όπως μένει κανείς
με τις ίδιες κινήσεις που κάνει όταν φεύγει.
Θα μπορέσω να φτάσω
στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου
έτσι που έχουν κλάψει οι ίδιες κινήσεις
και γλιστράει ο άλλος σκοπός τους;
Τι συμβαίνει;
Ποιο πρόσωπο νεκρό τιμούν
τόσες ομοβροντίες κατόπτρων;
Ποια ρυτίδα εξεράγη
και το σκότωσε;
Και ποια φωτογραφία θρηνεί
κι ορκίζεται να πάρει εκδίκηση
και ποιο αμετάτρεπτο
έχει κλάψει γι’αυτά
κι είναι το πού να πάω
αποκλεισμένο και βρεγμένο
ως το κόκκαλο;
Ποιος χτύπησε
τις άγριες τρομαγμένες φωνές μου
κι έτρεξαν να σωθούν
στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου
κλαίγοντας;
Στη βαθιά αλλαγή μου που ορκίζεται
να πάρει εκδίκηση;
Τι είπα κάποτε;
Ποια διήγηση λέει τελείωσα
και ποιο άδειο ακροατήριο
έχει κλάψει;
Τι πανκλάμα!
Το τελευταίο μου σώμα, 1981